Zo gaat dat nou altijd, de laatste post die komt er gewoon nooit. Dat is een soort wet. Eenmaal terug heb je wel andere dingen aan je kop. De ratrace wacht je op en sleurt je mee en dan ben je alweer vooruit aan het gaan en eerst zijn het voornemens, dan waren het voornemens en dan was het iets dat je ooit voorgenomen had maar dus.
Ha, ik laat me door deze wet niet pakken hoor. Heb nog tijd en heb in de kroeg tegen iemand (Jos) beweerd dat het mij nu echt niet overkomt. Meer eer dan zin maar dat is wel vaker zo me dunkt. Als je dat van jezelf weet kan je daar ook op aansturen. Perfecte stok achter de deur voor de luiaards met toch een soort van trots.
Maar dat neemt niet weg dat ik nog steeds niet gemotiveerd ben maar het begin is er dat is tenminste iets.
Was in Montevideo, Uruguay en die foto die je ziet met dat blauwe oog is ook van daar. Na het schrijven van de vorige post kwam ik terug in het hostel en kwam er achter dat ik mijn camera in het internetcafe had laten liggen. Moest dus terug, het regende keihard en was ver lopen. Ik rende natuurlijk want was al zeker 25 minuten geleden dat ik het verliet dus de kans dat iemand het gevonden had was groot.
Hijgend in het internetcafe aangekomen zag in aan het hoofd van de uitbater dat het goed was. Hij lachte en gaf me gelijk mijn camera. De jongen die deze netjes had gegeven zat er nog. Behoorlijk schooierkop en dan zo goed zijn. Ik gaf hem een hand zei dat hij een goed hart had en ging tevreden en gelukkig terug naar het hostel. Welke regen?
s'Avonds uiteten en in het restaurant ontmoette ik een iets oudere Fransman. Flamboyant type, erg gay en we raakten al snel in gesprek. Geloof dat we beiden al een flesje wijn op hadden. Hij bleek lederen damestassen te ontwerpen en had een zaak in NY en in Parijs en hier een huis aan de kust. Uruguay staat bekend om haar prachtige kusten.
We besloten samen te stappen, gingen naar een leuke barren en ik lachte me kapot met die oude oversekste kerel. Om uurtje of 5.00 ging ik richting huis. Mijn hostel stond in historisch gedeelte van de stad. Overdag mooi en rustiek maar snachts spooky, vanaf schemer eigenlijk al dat had ik al gezien. Bijna een op de drie portieken daar zaten we schorriemorrie. Crackjunks.
Het was zo'n 5 blokken naar mijn huis. Ik kon geen taxi vinden. Had ook niet echt veel geld meer voor een taxi dus toch maar lopen. Dat kleine stukje.
In de eerste straat was het al raak. Werd gelijk aangesproken door een junk die geld wilde. Nee heb ik niet, laat me met rust. Begon hij me vast te pakken. We begonnen te duwen en te trekken en toen werd ik ineens van achter met een lege fles tegen me wenkbrauw geslagen. Ik ging neer en vanachter doken er 2 andere ratten op me. Allebei pakten ze een arm en drukten die stark achter op mijn rug en de eerste rat doorzocht mijn zakken. Opbrengst: 2 dollar en 2 peuken.
Ik bloedende kop en uiteindelijk politie gevonden en die brachtten me naar ziekenhuis.
Wachten en wachten. Hoefde niet gehecht, wel netjes schoongemaakt. Ziekenhuis was behoorlijk buitenwijk stad en ik had geen geld. Om 11.00 ging er een patientenbusje vanuit het ziekenhuis de stad rond om patiënten af te zetten. Ik zat dus met mensen in rolstoel, op een brancard met katheders of anderszins lichamelijk gekweld gezellig in het busje en ben netjes afgezet.
De vorige keer dta ik beroofd werd was ik alleen op een regenachtige camping en was ik echt goed geraakt. Nu was ik in een gezellig hostel met allemaal aardige lieve mensen plus dat ik er lang niet zo slecht aan toe was behalve blauw ook en snee dus ik was eigenlijk wel blij dat het best goed was afgelopen. Maar leuk is anders natuurlijk.
Volgende dag op pad, mijn laatste kilometers en dat voelde heel raar. Ik was nl op weg naar Colonia een hoe verbazend koloniaal stadje -erg mooi trouwens- aan de zuidwest kust van Uruguay en vanaf daar zou ik de boot pakken naar Buenos Aires.
Boot gepakt en daar was ik! De ronde zat erop! Bijna 45.000 km's op de teller en terug waar ik begon. Ik kon bij Alexia terrecht die ik nog van 5 jaar eerder kende en waar ik toen ik aan kwam in ba ook al paar keer had gezien.
Daar heb ik zo'n 2 weken gezeten. Leuke dingen gedaan nog naar een van de meest prestigieuze polowedstrijden geweest en ik moest natuurlijk mijn motor zijn kwijt te raken, met hoeveel tegenzin dan ook. Had haar liever de rest van mijn leven als gezellin bij mij gehouden maar financieel was dit niet mogelijk. Verschepen vanuit daar naar hier is duur en complex.
Aangezien mijn motor 15 jaar oud was en Nederlands kenteken heeft moest ik haar eigenlijk eerst invoeren alvorens ik haar officieel kon verkopen maar de Argentijnse wet bepaald anders. Gebruikt voertuigen ouder dan 5 jaar mogen niet ingevoerd worden. Officieel verkopen zat er dus niet in en ik was even bang dat het dan mss wel erg lastig ging worden.
Dit viel reuze mee. Feitelijk de eerste plek waar ik haar aanbood was het raak. Ik zag een motordealer die naast Chinese motoren ook een aantal oldtimers verkocht en ging daar informeren of ze interesse hadden. De eigenaar had gelijk interesse en met die papieren enzo daar ging hij wel iets voor regelen hij wilde gewoon de Transalp gelijk hebben. daags erna weer afgesproken. 1500$ cash en klaar was het. Was wel verdrietig toen ik haar echt kwijt was en we hebben nog afscheidfotos gemaakt en die zou de eigenaar mij toesturen maar daar wacht ik nog steeds op...
Tussendoor ook nog aantal dagen bij mijn vrienden in La Plata geweest en weer toptijden gehad. Op een wilde avond nog door de poltie gestopt toen ik daar met Hugo en Frescaman (grootste bierdrinker van La Plata) op aan het rond rijden waren. Frescaman had die dag zijn naam zeker niet bezoedeld en moest blazen met als gevolg dat wij naar huis moesten lopen.
En nog paar keer bij mijn Bocavrienden langs geweest waarbij de moeder van Ariel weer in huilen uitbarstte toen ze me zag. Helaas was ik telkens zonder camera maar ook paar mooie avonden mee gehad. Verder nog Chilenen ontmoet van jaar daarvoor en bij toeval een Enegelse vriend die ik uit Colombia kende. Enfin, vooral veel gezelligheid!
En toen ben ik voor dat ik terug naar Nederland ging eerst nog even terug gegaan naar Colombia. Zonder motor ja. Daar heb ik nog 2 superweken met Juliana (waar ik in Colombia ook mee in het mooiste 'hostel'ooit heb gezetn van haar tante aan de caribische kust). Zij is van Cali maar we hadden in Bogota afgesproken want dat was voor mij ook handiger om dan later door te reizen naar Holland.
Tijdje in Bogota geweest en binnenlands in geweest, mooi gelopen en hele mooie dorpen bezocht en toen weer terug naar Bogota en toen was het echt tijd om te gaan.
Ja, wat moet ik er van zeggen, het was een heel mooi avontuur met alle type mensen, alle type landschappen en ik doe graag nog iets zoiets. Heel graag zelfs!!!!!!!!!!
