gebruiken ze hier als ze iemand cool vinden, voor iemand die het snapt, als iemand gezellig is, een positieve levensinstelling, een goede sfeer met de juiste personen. Lieve oma, jij was zeker buena onda!
Werd weer eens tijd voor een update. De vertraging heeft tevens te maken met het feit dat op 2de kerstdag in Salta mijn camara is gejat en ik dus geen nieuw beeldmateriaal had en om nou alleen maar droge tekst te plaatsten dat verkoopt ook niet goed me dunkt.
Ben dus al mijn foto´s kwijt (uitgez die paar op de weblog) en dat is wel klote kortweg mala onda! Maar goed, gelukkig heb ik een uitstekend selectief geheugen en kan ik het in gedachten allemaal nog mooier maken dat het wellicht was al is dat op sommige plaatsen bijkans onmogelijk, mooier kan bijna niet kan ik je wel zeggen. Man man man je had de foto´s moeten zien, je zou haast niet geloven dat ze echt en onbewerkt zijn. Die fotos kan ik dus niet laten zien maar wel de foto´s die je wel kan zien en zoals je zojuist zag zijn dat voornamelijk droge foto´s. Dat komt omdat ik vanaf Salta (noord arg) de pas ben overgestoken richting San Pedro en hier heb je de Atacama woestijn en die is het droogst van alle plekken op de aardkloot, vandaar.
Ik was in Mendoza, goede tijd gehad (uitgezonderd overlijden oma uiteraard) en op weg naar Santiago Chili. Deze weg is volledig geasfalteerd en je hebt hier een afdaling inzitten met een stuk of 30 haarspeldbochten die trapsgewijs onder elkaar liggen en aangezien je geen begroeing hebt van niets kan je hier prachtige foto´s van maken. Die had ik dus ook!
Makkelijke reis gehad naar Santiago had alleen The Terminal-ervaring bij de tolweg, was er met mijn laatste kleingeld dat ik nog had van vorige keer op gegaan maar vlak voor Santiago moest je voor het laaste stuk weer extra betalen en ik had geen kleingeld meer, creditcard accepteren ze niet en in geen velden of wegen mogelijkheid tot pinnen omdat je ´vast´ zit op de tolweg. De chica wilde me niet doorlaten zonder betalen en de manager was er niet. Mooie case voor de sjef die uiteindelijk een soort vrijwaringsbrief heeft gemaakt. Bureaucratie zijn ze dol op hier, vooral de Argentijnen!
In Santiago met Chilenen afgesproken die ik in Bs Aires had ontmoet en avondje stappen maar ze waren heel druk met afronden Universiteit dus ben daarna verder gegaan naar Valparaiso om later terug te keren naar Santiago. Valparaiso is heel mooi en ook hier heb ik hele mooie foto,s gemaakt van de kleurrijke huisjes, de talloze muurschilderingen en grafiti´s, de parken, de oude Ijffeliften die het hoogte verschil overbruggen dat voor mooie vergezichten zorgt uit heel de stad, de haven, de vele kunstuitingen op straat waar deze stad zo bekend om staat en ga maar zo door.
Hier paar dagen gebleven en toen naar Horcon, tip van de Chilenen. Horcon is een klein vissersdorp en voor mij de meest gekke plek waar ik tot dusver ben geweest. Echt een voortdurend gekkenhuis hier. Het is een klein schattig dorpje dat vanaf een heuvel in een soort V naar een kleine baai loopt waar wt vissersboten liggen en waar een strandje is met een 300 meter lange kade omringd door huisjes in alle kleuren van de regenboog waar de vissers wonen. Maar naast vissers heeft het dorp ook een sterke aantrekkingskracht op hippies. En dan voornamelijk echte hippies met een echte leeftijd. Veel van die hippies zijn junk en alcoholist en de vissers zijn sowieso bijna allemaal alcoholist. Toen ik s´ochtends om uur of 10 aankwam was het feest beneden op de kade al in volle gang. Iedereen was ladderzat. En zo was het elke dag daar. Het mooie was dat het heel normaal en geaceepteerd was. Het gewone dagelijkse dorpsleven, de kinderen, enkele toeristen, alles ging daar gewoon samen. maar wat een stel mafkezen zeg. Als enige gringo had ik behoorlijk wat aanspraak en ik heb dan ook hele mooie foto´s gemaakt van al die verweerde koppen en van eentje in een Feyenoordshirt, stond hem als gegoten!
Ben hier uiteindelijk 5 dagen gebleven omdat de sfeer me op een of andere manier toch wel aanstond en heb een paar vissers ontmoet die ik heb geholpen met het zoeken van zeevruchten bij de rotsen. Zij leerden me de techniek en zo had ik alle dagen vers en gratis eten. Met een van de vissers ben ik een dag de zee op gegaan om te vissen. Anneville is 72 jaar en vist nog iedere dag. Met de roeiboot een flink eind de zee op en toen gewoon met nylon met een paternoster op zo´n 20 meter diepte vissen. Hebben in totaal iets van 50 vissen eruit getrokken en ik heb zelfs nog 2 sierra´s gepakt. Zijn een soort zwaardvissen (maar stuk kleiner, cm of 50) en normaal pak je deze niet met alleen nylon. Stom geluk aldus Anneville. De sierra´s heb ik gehouden en gegeten de rest hebben we verkocht op de markt. Opbrengst was voor hem.
Ik had hier trouwens een heel huis voor mezelf en ´woonde´ tussen La Negra, een oude hippie en de cactusman. Deze man had duizenden soorten cactussen die hij verkocht. Beiden hadden de hele wereld gezien talloze beroepen gehad en s´avonds at en dronk ik met hun en meedde dan een beetje de kade beneden in het dorp..
Toen weer terug naar Santiago. En eigenlijk de hele week veel leuke dingen gedaan met de Chilenen, veel van de stad gezien en elke avond was er wel ergens een feestje (ik was trouwens altijd de oudste...) en ben ook nog 2 keer met de motor op pad geweest want Santiago ligt natuurlijk aan de rand van de Andes dus je zit zo in de bergen. Heb ook nog een avond gestapt met een gozer die ik in Mendoza had ontmoet, type playboy en met hem naar de duusrtse club van Santaiago geweest, al zijn vrienden ontmoet en dolle boel.
Tijd voor rehab dus de weken daarna alleeen maar gekampeerd, in Chili mag je vaak op archeologische sites kamperen en dan ben je meestal alleen en kan je vroeg naar bed. Onderweg in 1 van de steden ook nog een middag met 2 fleite doorgebracht. Fleite zijn de Tokkies van Chile, wonen in de min of meer krottenwijken, dragen voornamelijk adidad, hebben petjes en matjes en hebben een hoog voetbalhooligangehalte. Fleite hebben ook hun eigen taaltje en die is ook heel populair onder de ´normale´ Chilenen. Een beetje zoals in Amsterdam studenten en provincialen ook Hee Ouwe zeggen zo is de Fleitetaal volledig ingeburgerd in Chili. Uiteindelijk vind iedereen het natuurdlijk wel lekker om beetje ordinair te zijn! Maakt het communiceren er trouwens niet altijd makkelijker op, moet je weer een nieuwe taal leren..
Maar enfin, die Fleite boden mij een pils aan op het strand, we gingen almejas zoeken en deze eten met limoen en daarna gingen we bier kopen. Ze waren beiden 18, hadden overal littekens van messteken of anders en waren nauwelijks naar school geweest en dachten serieus dat Parijs in Argentinie lag. In die paar uur zijn we drie keer in contact geweest met de politie, in de supermarkt trokken ze gewoon open wat ze wilden en aten en drinken voor nop, elke vrouw wordt nagefloten, ze hebben een heel stoer loopje...., grote auto´s wordt even tegen aangeschopt en toen we in een park gingen liggen was dat op 3 meter afstand van een vrijend koppeltje terwijl het verder nagenoed leeg was. Heel hoog Broodje Bakpau gehalte. Uiteindelijk na bier en paffers werden ze toch wel steeds arelaxter -terwijl ze echt trots waren dat ze vriendschappelijk met een gringo omgingen (de eesrte die ze niet beroofden)- en ben ik maar opgestapt. Maar wat een verhalen allemaal.
Daarna weer aantal degen gekampeerd in de Elqui Valley, in dorpje Pisco.....hele mooie omgeving en een hele mooie camping, treurwilgen, stromend beekje met forel, bamboe etc. Hier komt veel Pisco vandaan en is 1 van de 2 regios waar de druiven voor de Pisco goed groeien. Ook hier paar dagen gebleven, veel gefietst en gebbqt met mijn buurman en zijn gezin. Hij is minero en zijn rooster is 1 week werken, 1 week vrij en dan gaat hij kamperen, prima leven.
Vanaf Pisco Elqui over de Paso Negro terug naar Argentinie, 8 uur lang dirtroad en tot dusver de mooiste rijdag van mijn reis (zie filmpje andere post). Ben blij dat ik dit filmpje al op internet had gezet want al die mooie foto´s etc. Alle kleuren hadden de bergen. Overal lag sneeuw dat prachtig weg gesmolten was rondom het smalle weggeteje. Hele die kliffen. Veel wind en een motor die bijna niet meer kan. Reed op 4700 meter zo´n 15 km per uur, meer kon ik er niet uithalen door gebrek aan zuurstof. En die acht uur lang alleen bij de beide douane´s (250 km uit elkaar want zij gaan daar echt niet boven op die berg werken waar geen hond komt) mensen gezien. Heel goede dag!
Na raar dagen rijden en kamperen in Salta aangekomen. Onderweg door hele mooie groene wijnstreken waar Salta (provincie) dan ook bekend om staat. Deze dagen wel voor het eerst te amken gehad met soort van wateroverlast. Het had veel geregend dus veel wegen waren overstroomd op de lagere stukken en daardoor mocht ik veel door water rijden. Leuk om te doen en zolang mijn motor niet gaat drijven op mijn koffers alles goed.
In Salta kerst gevierd op de camping met een meer zo groot als 2 voetbalvelden die ze uiteraard met kerst zelf leeg haaden laten lopen om schoon te maken zodat ze tijdens de feestdagen nauwelijks water hadden. typisch Argentijnse logica. Camping was dolle boel, was er met paar gringo´s, artsanials (die gasten die kralen en kettingen en bandjes etc verkopen) en het fenomeen Otto. Er moet nog ergens beeldmateriaal van hem zijn en een filmpje dat als ik die heb ik deze graag met jullie deel. Gekker kan niet. Prettig gestoord, zwaar verslaafd, kankergezwel in zijn kop en 2 jaar tegaan, en de hele dag pratend en drukdoend maar alles positief! Op een avond was ik vlees aan het snijden van de parilla verteld ie doodleuk dat ie met dat zelfde mes 6 jaar eerder een Boliviaan had omgelegd....de reden was redelijk plausibel edoch.
Maar goed, hier dus wel mijn camara verloren en dat is op zich niet zogek omdat het gemeentelijk camping is met 200 parilla´s en giga zwembad die ondanks dat er niet heel veel water in stond toch heel druk bezocht was. Kortom; iedereen loopt rondom je tent, grote families, kinderen, jongelui en dus vast ook wel een dief.
Hierna weer terug naar Chili, richting San Pedro de Atacama om oud en nieuw te vieren. Met nieuwe camara overigens. Vanaf hier heb ik weer foto´s dus.
Laatste stuk Argentinie veel problemen gehad met benzine, de 2 stations die mij naar de grens zouden moeten brengen bleken beiden geen benzine meer te hebben. Uiteindelijk in klein dorp bij de bandenmaker tegen woekerprijs laatste 7 liter van het dorp gekocht waarmee ik net het andere tankstation aan de grens kon halen die gelukkig wel nafta had. Daar hadden ze alleen geen camping of hotel alleen maar heel veel wind en heel veel kou (4200) maar gelukkig bood de Aduana op een gegeven moment aan dat ik in hun gargage de tent mocht opzetten.
Tocht naar San Pedro had eigenlijk al bijna alles wat de Salar de uyuni ook bied. Zoutvlaktes, rotsen, vulkanen, pelicanen etc. echt heerlijk rijden afgezien dat Transalp het wel zwaar heeft.
In San Pedro oud en nieuw gevierd, Thijs uit Torres de Pain weer ontmoet (in Valparaiso trouwens ook nog, goed jong!) en met hem en vele chicas en chicos hard gefeest. In San Pedro ook veel dagtochten met motor gemaakt, naar zoutvlaktes, zoutbaden, zoutkastelen en weet ik veel wat. Mooie oasis, de vallei van de maan, de vallei van de dood....hier nog nacht gekampeerd. En ook veel gefietst voor de gezondheid he!
Na San Pedro richting Calama naar een huis van een vriendin van een vriendin die een mooi huis op legerbasis heeft (zijn kapitein en luitenant) en met hun naar Dakar geweest. En omdat ze officieren zijn mochten we gewoon overal komen en heb ik nog mooi plaatje geschoten die ik zowaar kan tonen ook met Tim Coronel!
Hier 2 dagen gebleven en toen naar Iquique waar die dag de Dakar eindigde. Heel spectaculair want de laatste 2,5 km naar finish is een 32% afdaling van een hele grote duin! Mooi circus dat dakar en heb weer een nieuw doel gevonden om voor te sparen...
Nu nog in Iquique, mooie stad met goede surf, goed strand en goede haven....en daar moet ik me morgen melden om te WERKEN (zie laatste foto)!
Groet
