vrijdag 1 april 2011

El amigo que nunca falla...








































































































































































































































































































































































































































Voordat ik de titel verklaar natuurlijk eerst de hartelijke felicitaties aan mijn lieve mama die vandaag 65 jaar is geworden!!!! En Muur jij natuurlijk ook alhoewel jij 30 jaar jonger!

De vriend die nooit faalt zet ik vandaag ook graag in het heilige zonnetje aangezien deze Jap mij nu al zo´n 25.000 km genot bezorgd en dat zonder noemenswaardige problemen! Ok, heb 3 weken geleden wederom (in Lima ook maar daar hadden ze niet juiste onderdelen dus best of the rest) tandwielen en ketting vervangen en een week later een nieuwe accu, deze faalde net op het moment dat ik een week in de bergen was en moest dus elke ochtend aanduwen (vrijwilligers zoeken) dan wel met gefabriceerde ´startkabels´ aan de praat krijgen, maar daar is dan ook alles mee gezegd. Topmachine en ik ben nu zowel qua tijd als afstand ongeveer of de helft.

Na het piratengebeuren ben ik even in Pimentel geweest (nabij Cyclayo) waar de vissers gebruik maken van rietensurfkano´s. Deze manier van vissen zie je in geheel Noordelijk Peru en is zowel vermakelijk als effectief aangezien de vissers echt surfen en door de structuur van riet en de manier van weven de kano´s geen water pakken en daardoor makkelijk de hoge branding doorkomen.
Hierna tijd voor feest....Mancora, Lloret de Mar van Peru. Gelijk de eerste avond op een trancefeest belandt bij een prive strandvila en gelijk genoeg vrienden gemaakt om 5 dagen te blijven hangen. Toen had ik er genoeg van. Overigens is Mancora ook iedeaal voor surf en dat heb ik dus ook elke dag gedaan en het gaat al steeds iets beter maar blijft verdomd moeilijk.
Hierna uiteraard tijd voor bezinning dus naar een rustig vissersdorp gelegen tussen de delta´s en mangroves in uiterst noord Peru, Puerto Pizzaro. Hier vind je maar liefst 125 vogelsoorten waarvan een groot deel echt grote jongens. De vogels leven op de mangroveeilanden en zijn per boot goed te bewonderen. Op de weg naar deze plaats zag ik overal grote bassins van wel 10 voetbalvelden groot. En dan heb ik het over tientallen zoniet honderden bassins en ik was erg benieuwd wat hier gebeurde maar overal zaten grote hekken omheen en het leek niet voor pottenkijkers.
Dag erna bij aantal aangeklopt, de eerste 2 stuurden mij weg, maar bij de 3de meer geluk dat er een vrij hoge chef was en die wilde me wel uitleg en rondleiding geven. Een garnalenkwekerij bleek het te zijn! Echt big big business, het gaat om miljoenen tonnen garnalen die allemaal geweekt worden voor de Europese en Amerikaansemarkt. De babygarnaaltjes komen van het labarotorium en worden in 3 maanden vet gemest. Het bassin laten ze leeglopen en bij de opening, ´stop´, plaatst men een groot net, vrachtauto ernaast met ijs, verpakkingsfabriek en het vliegtuig of boot in. Het bassin wordt helemaal ontsmet, nieuw zeewater (er lopen grote pijpleidingen vanuit de zee) nieuwe larfjes en gaan. El jefe beaamde ook (al vaak gezien bij consumentenprogramma´s) dat elke afnemer haar eigen naam geeft aan de garnaal.

Nieuw land, Ecuador! De eerste kennismaking verliep enigzins stroef....de douane, migratiedienst, politie, allemaal hebben ze een eigen kantoortje op een andere plek en ze weten niet zo heel veel van elkaar. Ik was al 2,5 uur in Ecuador toen de douane me vertelde dat ik extra verzkering nodig had en die moest ik in het dorp afsluiten waar de politie ook zat, 20 km terug...enfin, 4 uur, 4 dollar armer en een ervaring rijker was ik binnen!
Groen, groen, groen!! Heerlijk! Na bijna 3 maanden toch voornemelijk veel woestijn en bergen met niet al teveel bomen en planten was nu ineens alles groen. Ok, in het noorden van Peru wordt het al iets groener moet gezegd. Maar hier is alles groen! Overigens ben ik vrij rap doorgereden aangezien ik carnaval wilde vieren...
En hiervoor kan je prima terecht in het Lloret van Ecuador, Montanita! Heb hier 5 dagen op de camping gestaan met zo´n 100 artesanials die de hele dag lekker stoned met hun kraaltjes, veertjes, touwtjes in de weer zijn en tussendoor muziek maken. Zoveel was ik trouwens niet op de camping te vinden want het was 24 uur feest, het strand stond elke avond weer bomvol met tentjes, en overal kampvuren en muziek! Heb hier Thijs en Lisett ook weer ontmoet! Was de 5de keer dat ik Thijs ontmoette en wederom weer erg goede tijd gehad. Hij zit nu weer ergens in een pensoenfabriek achter een bureau dus een 6de keer zit er niet meer in denk ik. Ook veel ander volk ontmoet en het was hartstikke gezellig maar ook ditmaal vond ik het na 5 dagen gezegend. Op de dinsdag ben ik gegaan (was er donderdag) terwijl het nog carnaval was....Is de eerste keer geweest en de laatste hoop ik dat ik op de motor in slaap viel....heb deze dan ook maar langs de kant van de weg gezet en heb een uur in de berm liggen pitten. Mijn doel was richting de bergen en daarvoor moest ik eerst door vele kleine dorpjes met tropisch klimaat die met carnaval de traditie hebben om elkaar continu met water te begooien, vanuit rijdende trucs, balcons, met de tuinslang op straat, kinderen met emmertjes, iedereen doet mee! Enfin, dit was dus mijn redding want de hele dag ben ik zo fris gehouden! Tijdens deze rit ook een brandweerman ontmoet die ook die richting op moest en de laatste 200 km hebben we samen gereden en uiteindelijk nodigde hij me bij hem thuis uit, kreeg daar een eigen slaapkamer en s´avonds speelden hij, zijn broer en zijn vader mooie muziek! Een aantal maal begeleidt door een technodrumspeler uit Holland. Uiteraard s´avonds de ´verplichte´ bezoekjes aan vrienden etc maar dat hoort erbij he, ook als je carnaval hebt gehad...
Dag later naar een plaats volledig uit de route aangezien mijn tandwiel eruit zag als de golf van het logo van Quicksilver en weer een dag later met nieuw spul via de groene wouden met bloedhitte en tropische buien naar het hoogland. Dan komen die tropische buien van even daarvoor altijd hard aan. Aangezien Ecuador heel compact is nu een aantal maal gehad, van regenwoud naar hoogvlakte in paar uur en dat scheelt zo een graad of 30 als je eind van de dag arriveert.

Heerlijk in de bergen! Vooral na carnaval was ik hier wel aan toe....ruimte, frisse lucht en natuurlijk die heerlijke kinderen met vervuilde appelwangetjes! Ben rondom Quilotoa meer geweest, een mooi kratermeer, en in het gebied hierachter liggen een aantal kleine dorpjes die alleen over bemodderde paden te bereiken zijn en het is heel mooi hier! Een aantal van deze dorpen zijn ook heel bekend om een markten die worden bezocht door inheems bergvolk uit heel het land soms!
Heb hier aantal dorpen bezocht en veel dagtochten gemaakt. Op 1 van die tochten nog een keer een beetje verdwaald....ok, hopeloos verdwaald. Uiteindelijk moest ik een wand af die er niet om loog, zie die groene foto met grijze strook in midden, en heb ongeveer alles geschaafd maar daarna wel kinderen gevonden die aan het koehoeden waren en deze hebben me mee naar hun huis hebben genomen en daar kreeg ik warme melk en brood. Die mensen hadden echt helemaal niks, waren ook nergens op aangesloten en de dieren die ze hadden liepen voornamelijk in de keuken. Heb de jongens wat haken en nylon cadeau gedaan en daarna hebben ze me de beste route uitgelegd. Net voor echt donker was ik thuus!

Toen via de hoogste vulkaan Chimborazo 6.310m, heel eind gekomen met motor door de sneeuw, geen serieuze toppoging verder..en aantal mooie dagtochten (ondertussen accu gewisseld) naar Baños. Echt een mooie omgeving maar Baños is echt een vreselijk gringodorp met heel veel toeters en bellen. Wel een leuke i-pod discoavond gehad met 2 Engelsen en 2 Belgen dat dan weer wel. Beetje gefietst hier tegen een vulkaan op, sjezus wat zwaar, en snel door naar echte jungle.

Via Coca naar Nuevo Rocafuerte, meest oostelijke plaats van Ecuador en goede plek om jungle in te gaan. Is normaal zo´n 9 tot 12 uur met de boot, een grote kano met 150 pk, maar onze heenreis verliep niet goed. Allereerst knalden we na een uur op een woudreus die keurig onder het water verstopt zat. De boot had een groot gat in het midden dus er stroomde veel water de boot in en aangezien rio Napo daar zo´n 500 m breed is ben je ook niet in een tel aan de kant. Paniek en veel schreeuwende en gillende vrouwen en kinderen, logisch ook. Uiteindelijk gebeurde er niets geks en belandden we veilig aan de kant. Terwijl we wachten op een vervangende boot moest de oude boot leeg gepakt worden maar het is en blijft junglevolk, lui dus. Een ieder pakte alleen zijn eigen spullen en alle overige lading liet men staan en nat worden. Samen met de andere gringo (semi, een argentijn) hebben wij toen een Duitse productielijn opgezet om die boot leeg te krijgen alleen al ook omdat het spul toch in die andere boot moest voordat we zouden vertrekken dus je kan wel sttaan gaan kieken, uiteindelijk heb je jezelf ermee, die Nederlandse mentaliteit krijg je er nooit meer uit...
Na enige vertraging weer op pad en alles ging goed tot een uur of 7, we kwamen in een heftige storm en de wind, de golven, het falen van de lampen maakten het echt spookachtig. Gelukkig waren de moeders met babys eerder al van boord gegaan. We waren echt stuurloos en je kon niets zien maar geluk bij ongeluk was een Peruaanse duwboot voor koper die daar ergens langs de kant vooranker lag. Grote aggregaten, veel licht en achter de laadbak konden we veilig liggen. Hier hebben we 3 uur gewacht op beter weer en ik heb ondertussen mooi een filmpje gekeken met de bemanning.
Uiteindelijk na 18 uur kwamen we snachts aan in het dorp. Dag erna een gids gezocht (je gaat hier gewoon de huizen langs en vergelijkt de prijzen en plannen, de bewoners hebben dit onderling ook afgesporken, geen commercieel gedoe, hebben ze ook geen zin in denk ik...) en uiteindelijk voor de 20jarige Raul gekozen, goedkoop en zijn vader was een geschikte vent. We gingen een dag later dus die dag in mijn eentje gepassiert en ontmoette een groep kinderen en samen hebben we de hele middag gelopen en ze vertelden me allemaal verhalen over goede en slechte heksen, ze hebben in de jungle een heel sterk bijgeloof, bijvoorbeeld: in de rivier zit in het water een Peruaanse koopman die eens in de zoveel tijd in een anaconda veranderd die zich vertaald in ´molinas´ draaikolken....die kinderen (eentje was 13 en heilig overtuigd...) gaan dus nooit in de grote rivier zwemmen en verdinken dus ook niet...zo geldt maar weer dat geldt voor elk geloof op welke wijze dan ook: wie zoet is krijgt lekkers wie...

Dag later om 6 uur met Raul op pad. Op zo´n 2 uur varen ligt Yasuni park en daarvoor was ik daar. Dit is overigens een van de parken met de grootste biodiversiteit ter wereld en eveneens bevat het ondergrondse oliereserves die het bnp van Ecuador ineens kunnen verdubbelen en dit is dus een heel gevoelig onderwerp in Ecuador echter de huidige president Correa heeft een wet gemaakt dat er niet geboord mag worden maar hier zitten wel een aantal voorwaarden aan vast,...voor meer info omtrent deze verwijs ik u graag door naar de heer Bram Kreunen te Lochem...
Al vrij snel kwamen we de Amazane Dolfijn tegen...roze met een langwerpige snuit en een geducht jager. Gedrielijk waren ze bezig een grote Pako (vis) te versmaden maar wij stoorden ze, pakten de vis af en zodoende was de eerste buti al binnen, genoeg vis voor 4 dagen! We hadden een mooi kampement en hebben 4 dagen lang veel gelopen, veel nieuwe paden geslagen, veel gepeddeld ook en goed vis gegeten, ook veel andere soorten! ook heb ik limoenmieren gegeten die in een specifieke boom wonen en die je in je tong bijten en dat geeft een heerlijk verdovend gevoel...en grote vette larven die in de palm leven en echt proteinebommen zijn! 3 apensoorten gezien, heel veel verschillende vogels, een kaaiman gevangen met mijn blote hand (de eerste keer pakte ik te laag en beet deze in mijn vinger dus die heb ik van me afgegooid..) en natuurlijk schorpioenen, tarantulas en de altijd in grote getale aanwezige mug!
Helaas kan ik geen mooie dierfotos tonen aangezien mijn camara die ik eind december kocht nu al weer stuk is, de zoom doet het niet meer dus alle foto´s zijn voortaan ongezoomd, puur natuur zegmaar!
Het was echt goed met Raul in de jungle, hij wist heel veel en was buena onda, ook niet gek als je 4 dagen alleen met elkaar bent.
De terugreis naar de bewoonde wereld verliep vlekkeloos en via Coca in een dag naar Quito gereden, afgezien van wateroverlast en de gebruikelijke hindernissen die deze veroorzaken echt topwegen. De wegen in Ecuador zijn sowieso echt goed vooral ook in de jungle, met name ook te danken aan de medefinanciering in infrastructuur door oliemaatschappijen, zie ook die prachtige pijpleiding (zijn er 2 van) die hele land doorkruisen van jungle naar kust.
Als je geen zin hebt om heel Zuid Amerika te doen met de motor maar een keer bijv 3 of 4 weken kan ik echt Ecuador aanbevelen, overzichtelijk land met alles op steenworp afstand en echt topwegen die op de panamericana na ook allemaal heel rustig en veilig zijn!
In Quito weekend gevierd en leuke club geweest, stad bekeken en midden van de aardkloot bezocht, is vlakbij Quito. Quito is trouwens best mooie stad met mooi historisch centrum, hier sliep ik het is alleen s´avonds niet aan te raden om alleen over straat te gaan, serieus niet en dat heb ik in andere steden nog nooit zo ervaren.
Na 4 dagen grote stad weer naar natuur, regenwoud op laaggebergte nabij Mindo, hele mooie routes door regenwoud, heel veel watervallen en je komt geen hond tegen, zie ook mijn zelfontspanningsfoto´s...heb hier paar dagen vrij gekampeerd langs de rivier op zon 15 km van Mindo en vlakbij was een kinderboerderij met 100-en kolibrie´s en de eigenaars hadden 3 schattige dochtertjes waar ik s´avonds mee kaarte en pingpongde!
En nu, in noord-west Ecuador, een en al mangrove en een en al NEGERTS!! jajaja, voortkomend uit iets met slaven en koloniale gristenen leeft hier sinds jaar en dag een inmense negerpopulatie!! uiteraard zijn ze arm maar ze lachen veel en leven voornamelijk van de visvangst. Veel dorpjes zijn alleen per boot te bereiken en heb er vanochtend 2 bezocht. Veel muziek, veel hangende mannen en wassende vrouwen en een gigantiche tyfuszooi op straat maar er wordt heel veel gelachen!
Zo, zit nu precies 4 uur in het internetcafe dus mijn 5 wekelijkse werkdag zit erop!
Ik moet vele van jullie nog mail beantwoorden en etc maar bij deze, hier alles prima!!! en dat komt echt nog wel! mañana!!!