Ja! met deze titel heb ik je aandacht he! las onlangs dat ook hier in Zuid Amerika sex sells, joh! Verder heeft het niets te betekenen hoor anders dan dat ik op deze manier een paar Latijntjes probeer te motiveren om Nederlands te leren. Waarom eigenlijk? zit dat koloniale dan ook in mijn bloed?
Het visverhaal daar ga ik mee beginnen. Uiteindelijk is er weinig gevist maar het waren wel een paar bijzondere dagen. We zouden op maandag vertrekken maar toen ik in de haven kwam bleek er geen ijs. Dinsdag dus. Op dinsdagochtend wel ijs maar geen gasolina en geen zoetwater maar in de loop van de dag zouden we gaan. In de loop van de dag hebben we inderdaad alle zaken geregeld en we zouden gaan! We moesten alleen nog even langs de havenautoriteit om de uitvaar- en vangstdocumenten te laten stempelen. Rigo de patron (kapitein/eigenaar) was vergeten de documenten te verlengen en het was 16.00 geweest dus de betreffende ambtenaar was al naar huis. Dag later dus. De dinsdagavond hadden we feest aan boord. Eigenlijk hadden we de hele dag feest aan boord....Een visser moet sterk zijn en als je sterk wil zijn moet je veel drinken en veel proteines naar binnen werken dat weten we allemaal! De dagen begonnen dan ook standaard met een groot glas rode wijn met rauw ei en een maispoeder. Mag gezegd, het smaakte heerlijk! De rest van de dag dronken we bier en pisco en dindagavond werd er ook volop cocapasta gerookt door Rigo, Mario (al 10 jaar met Rigo aan het vissen en hij woonde dan ook op de boot, Rigo had wel gewoon huis en vrouw enzo) en Jorge. Jorge was net als ik voor het eerst mee en dan ben je een pistola. Uiteraard werden er de hele dag grappen gemaakt over wie waar en hoe de pistolas de komende nacht anaal getrakteerd zouden worden. Maar zover kwam het niet mede dankzij de cocapasta. Ze waren veel te versuft.
Cocapasta komt voort uit een van de eerste processen om cocaine te maken (van blad naar pasta van pasta naar base van base naar cocaine) wordt dus uit het proces onttrokken en gemengd met kerosine. Is heel goedkoop, zwaar verslavend en vormt een steeds groter wordend probleem in veel Zuid Amerikaanse steden. Maar niet doen dus.
Uiteraard hadden de vissers geen enkel probleem en gerbuikten ze het enkel recreatief...
De woensdag zijn we dus vertrokken en ik mocht natuurlijk niet gezien worden toen we de haven uitgingen omdat ik geen papieren had en dergelijke. Na een kwartier varen en net goed en wel de haven uit kwam er een patrouilleboot van de marine in zicht. Het was beter als ik me gong verstoppen en er is natuurlijk geen betere plek als in het motorruim. Het waren 40 hele lange verstikkende bloedhete minuten en ik was helemaal zwart van de olie. Omdat ik opgevouwen naar lucht happend boven de schroefaandrijving hing had ik ook als eerste door dat het niet goed ging, het haperde nogal. Na die 40 minuten (ik vergeet ze niet snel meer) werd er een plank opgetild en kwam er daglicht binnen. Rigo vertelde me wat ik al wist, panne. Aangezien we toch niet verder de zee op konden liet de patrouille ons met rust en gingen op kwart kracht naar de baai iets verderop. Hier hebben we 3 dagen gelegen en elke dag zouden we gaan en de monteur had ook steeds weer goede hoop met telkens net dat ene onderdeeltje dat hij nu niet had maar dat morgen de boel weer als nieuw...
Rigo was veel weg om zaken aan wal te regelen en wij prepareerden maar voor als we toch echt zouden gaan. Lijnen, haken, knopen, touwen, anker, en voor de rest heerlijk eten wat andere vissers ons kwamen brengen en natuurlijk bier en pisco. De hele dag bier en pisco anders verslap je en een visser mag nooit verslappen!
Wij drieen sliepen voorin in kleine kooien en Rigo sliep in de stuurhut. Poepen doe je in een emmer en deze mannen doen dat gerut in het midden van een kring. Afwassen met je handen en Mario gebruikte het liefst het koelwater van de motor als deze weer eens tijdelijk liep.
De derde nacht was er een andere vissersboot vlekbij de onze gezonken en de dag erop was er dus veel beweging en veel patrouille en onderzoek want misschien had met narcotraffica te maken. Veel vissers verdienen bij met extra vrachtjes. Ach, niets anders als in Urk dus.
De marineros hadden mij ook in het oog gekregen en uiteindelijk moest ik dus de boot verlaten. Erg balen dus want had er echt veel zin in. Je ziet walvissen, ontelbare dolfijnen en alleen al je aas vangen (reuzeoctupussen) is een ervaring! Maar goed, ga het elders nog een keer proberen. Had met Rigo wel afgesproken dat ik na een week zo terugkomen en heb dit ook gedaan maar ze waren niet in de baai, niet in de ahven en bij navraag wist eigenlijk niemand precies waar ze waren, heb geprobeerd te bellen maar ook geen contact. Vermoed dat ze iets langer dan 4 a 5 dagen op zee zijn geweest....
In die tussenweek heb ik mooie toer in de omgeving gemaakt en gekampeerd in een oase, Pica.
Aangezien het vissen geen optie meer was ben ik verder gegaan, richting Peru dus!
Vanuit Arica, Chile in 1 dag gereden naar Arequipa, Peru. Was een lange dag en de laatste 50 km moest ik in het donker door de bergen en het was koud en mijn warme kleren zaten in mijn koffers en ik had mezelf weinig eten gegund zodat ik niet in donker hoefde te rijden.... Enfin, ik was behoorlijk op toen ik aankwam en het was vrijdagavond en dus druk en iedereen toetert daar maar als een gek. Ik was dit helemaal niet meer gewoon na al die rustige woestijnen en bergen.
Gelijk een van de eerste straten in het centrum werd ik klem gereden door politie. Schijnbaar een fluitsignaal genegeerd en of ik de heren even wilde volgen. Ze hadden mijn rijbewijs en ik kende verhalen van andere motorrijders. De Peruaanse zijn de ergste en de corruptste. Maar ik was op een gegeven moment (reed al half uur achter ze aan langzaam het centrum uit en we waren al een bureau gepasseerd) dat ik op een plek waar veel mensen waren de motor heb neergezet en heb gewacht dat ze omdraaiden en terug kwamen. Heb ze toen helemaal verrot gescholden en of dit een welkom was en wat ze nu eigenlijk wilden en dat dat rijbewijs me gestolen kon worden want ik heb toch vrienden op de ambassade en weet ik veel wat niet voor redelijke en onredelijke taal....En toen werden ze heel lief en wilden me alleen maar helpen jajajaja.
Dat weekend in Arequipa gebleven en maandag op weg naar puerto Fiel waar ik Patricia, Priscilla, Colocho en de zonen zou treffen in hun vakantiehuis! Onderweg bij Nasca mijn eerste lekke band gehad of eigenlijk twee. Tot mijn verrassing had ik snel hulp van een aardige vent die mijn band heeft meegenomen naar een dorpje verderop en hem daar had laten maken terwijl ik op mijn spullen paste. Maar deze band was tweedehands en 10 kim later weer een lekker band. Ben toen zelf op die lekke band naar de bandenmaker gereden en die had natuurlijk geen tweede tweedehandse...uiteindelijk een gebruikte 15 inch erin gedaan ipv een 17 en heb daar uiteindelijk puerto fiel en lima mee gehaald.
Leuk weerzien met P en P en kennismaking met vriend Pris, dochtertje Salome en zijn 3 zonen, de dagen erna heerlijk gegeten, gedronken, gerelxt en beetje vissen met de jongens. Het was weer heerlijk relax en gastvrij zoals immer!!!
Na 3 dagen zat hun vakantie erop en ben met ze meegegaan naar Lima. Aangezien Pris nu eigen huis heeft had ik haar oude kamer, heerlijke luxe dus! Zo n 2 weken in Lima gebleven en eiegenlijk bijna elke dag wel een feestje gehad. Veel oude bekenden gezien van deze reis die toevallig in Lima waren, oa Thijs weer, plus natuurlijk de familie en vrienden van P en P! Nog naar een voetbalwedstrijd geweest van de U tegen Americas Cali en verder veel Nederlandse boeken gelezen en bijna elke dag gesurft om toch nog iets aan gezondheid te doen en omdat het heerlijk werkt. Heb dan ook nog nooit een depressieve surfer gezien!
Hierna op weg naar Huaraz. Ik zou dit in 1 dag doen maar aangezien ik de laatste avond toch nog iets langer was doorgegaan met Colocho ging ik iets later dan gepland weg en belandde uiteindelijk in een leuk klein visserdorp waar ik in mijn hostal 2 andere motorrijders tegen kwam.
Mikel y Fidel, 2 Baskische broers uit San Sebastian (Donostia voor hun), 35 en 41 jaar oud en ruwe bolster blanke pit. Beiden buschauffeur (Fidel op de bekende nr 16, camping Igueldo) en gebroederijk samen op 1 motor. Mikel is slank maar Fidel....die houdt van eten, alles met water en goede hasj en deze laatste had hij dan ook voldoende meegenomen uit Spanje.
Gedrielijk vielen we met de neus in de boter, dorpsfeest in Barranca!!! Als enige bezoekers van buiten werden we met open armen onthaald en we mochten overal aan meedoen en het hele weekend hebben we geen bier zelf mogen kopen! Met name ook dankzij de grote man van het dorp...el Presidente, met huizen in Lima, Cali en Miami de big man en vooral big show man. Het was maar een heel klein mannetje (zie foto) en waar hij zijn geld uiteindelijk mee verdiende dat moge duidelijk zijn..een andere showman was Johhny Zapato, witte crocs, witte adidas pantalon, hawaishirt en magnumsnor...ook hartstikke dol en uiteindelijk viel hij in diepe slaap op het terras terwijl achter hem zijn naam in grote letters prijkte op een brede muur, Johnny is kandidaat voor burgemeester dit jaar!
Wat een lang verhaal wordt dit zeg. Ok, na de feesten zijn we met zijn drieen naar Huaraz gereden. Huaraz is een van de beste gebieden in de Andes op trekkings en dergelijke te maken. Daar dus het park in geweest en onderweg op een weggetje getrakteerd op priveconcert (de broers hadden geen tent en zochten ergens huis om te slapen en waren dus even weg) van 6 muzikanten en drie danseressen! Heb een fimpje en die komt nog een keer.
Daarna samen diep het park ingereden en de breors zijn s´avonds terug gegaan en ik gebleven en dag erna kwam ik een groep gringos en 2 gidsen tegen die de Pisco gingen doen. Voor 30 dollar deal gemaakt dat ik mee mocht! Eerst naar basecamp en dan snachts om 12 uur op en om 1 uur op pad. We moesten zoveel mogelijk snachts en sochtends op de gletscher lopen omdat de sneeuw dan lekker hard en stevig is.
De eerste 3 uur op weg naar de gletscher waren al best pittig en 2 van de groep vielen af. Een maal op de gletscher maakten we 2 groepen en ik moest (met de minste ervaring) bij een groep als laatste man. De voorste man heeft de meeste verantwoordelijkheid (omhoog dan he, omlaag precies andersom) en daarna de achterste, de gidsen vonden mij geschikt daarvoor op basis van mijn loopvermogen, heel slim....We begonnen gelijk met een hele stijle klim en gelukkig dat Juul en ik 5 jaar geleden de cursus ijsklimmen hadden gedaan want daar had ik nu wel baat bij. Die gidsen waren echt heel nonchelant.
Uiteindelijk top niet gehaald. Zo, n 150 m onder top bleek een sneeuwbrug te zijn ingestort (we waren de eerste dit seizoen) en er was geen andere mogelijkheid om de 5875 top te halen. Maar goed, ik was al heel blij met dit resultaat, het was zeker mooi!
Mijn spullen had ik overigens allemaal in een hut verstopt in het park en godzijdank lag alles er nog. Dat was minstens zo spannend....
En afgelopen weekend in een ander klein vissersdorp geweest voor weer een ander dorpsfeest, het piratenfestijn!! We waren in Barranca getipt en hier in Yacila waar het feest was kwam ik de broers dus ook weer tegen! Echt een aanrader ook dit durp!
Zooooooo, mooi geweest!!!!
