finalemente..el final.

Zo gaat dat nou altijd, de laatste post die komt er gewoon nooit. Dat is een soort wet. Eenmaal terug heb je wel andere dingen aan je kop. De ratrace wacht je op en sleurt je mee en dan ben je alweer vooruit aan het gaan en eerst zijn het voornemens, dan waren het voornemens en dan was het iets dat je ooit voorgenomen had maar dus.

Ha, ik laat me door deze wet niet pakken hoor. Heb nog tijd en heb in de kroeg tegen iemand (Jos) beweerd dat het mij nu echt niet overkomt. Meer eer dan zin maar dat is wel vaker zo me dunkt. Als je dat van jezelf weet kan je daar ook op aansturen. Perfecte stok achter de deur voor de luiaards met toch een soort van trots.

Maar dat neemt niet weg dat ik nog steeds niet gemotiveerd ben maar het begin is er dat is tenminste iets.

Was in Montevideo, Uruguay en die foto die je ziet met dat blauwe oog is ook van daar. Na het schrijven van de vorige post kwam ik terug in het hostel en kwam er achter dat ik mijn camera in het internetcafe had laten liggen. Moest dus terug, het regende keihard en was ver lopen. Ik rende natuurlijk want was al zeker 25 minuten geleden dat ik het verliet dus de kans dat iemand het gevonden had was groot.

Hijgend in het internetcafe aangekomen zag in aan het hoofd van de uitbater dat het goed was. Hij lachte en gaf me gelijk mijn camera. De jongen die deze netjes had gegeven zat er nog. Behoorlijk schooierkop en dan zo goed zijn. Ik gaf hem een hand zei dat hij een goed hart had en ging tevreden en gelukkig terug naar het hostel. Welke regen?

s'Avonds uiteten en in het restaurant ontmoette ik een iets oudere Fransman. Flamboyant type, erg gay en we raakten al snel in gesprek. Geloof dat we beiden al een flesje wijn op hadden. Hij bleek lederen damestassen te ontwerpen en had een zaak in NY en in Parijs en hier een huis aan de kust. Uruguay staat bekend om haar prachtige kusten.

We besloten samen te stappen, gingen naar een leuke barren en ik lachte me kapot met die oude oversekste kerel. Om uurtje of 5.00 ging ik richting huis. Mijn hostel stond in historisch gedeelte van de stad. Overdag mooi en rustiek maar snachts spooky, vanaf schemer eigenlijk al dat had ik al gezien. Bijna een op de drie portieken daar zaten we schorriemorrie. Crackjunks.

Het was zo'n 5 blokken naar mijn huis. Ik kon geen taxi vinden. Had ook niet echt veel geld meer voor een taxi dus toch maar lopen. Dat kleine stukje.

In de eerste straat was het al raak. Werd gelijk aangesproken door een junk die geld wilde. Nee heb ik niet, laat me met rust. Begon hij me vast te pakken. We begonnen te duwen en te trekken en toen werd ik ineens van achter met een lege fles tegen me wenkbrauw geslagen. Ik ging neer en vanachter doken er 2 andere ratten op me. Allebei pakten ze een arm en drukten die stark achter op mijn rug en de eerste rat doorzocht mijn zakken. Opbrengst: 2 dollar en 2 peuken.

Ik bloedende kop en uiteindelijk politie gevonden en die brachtten me naar ziekenhuis.

Wachten en wachten. Hoefde niet gehecht, wel netjes schoongemaakt. Ziekenhuis was behoorlijk buitenwijk stad en ik had geen geld. Om 11.00 ging er een patientenbusje vanuit het ziekenhuis de stad rond om patiënten af te zetten. Ik zat dus met mensen in rolstoel, op een brancard met katheders of anderszins lichamelijk gekweld gezellig in het busje en ben netjes afgezet.

De vorige keer dta ik beroofd werd was ik alleen op een regenachtige camping en was ik echt goed geraakt. Nu was ik in een gezellig hostel met allemaal aardige lieve mensen plus dat ik er lang niet zo slecht aan toe was behalve blauw ook en snee dus ik was eigenlijk wel blij dat het best goed was afgelopen. Maar leuk is anders natuurlijk.

Volgende dag op pad, mijn laatste kilometers en dat voelde heel raar. Ik was nl op weg naar Colonia een hoe verbazend koloniaal stadje -erg mooi trouwens- aan de zuidwest kust van Uruguay en vanaf daar zou ik de boot pakken naar Buenos Aires.

Boot gepakt en daar was ik! De ronde zat erop! Bijna 45.000 km's op de teller en terug waar ik begon. Ik kon bij Alexia terrecht die ik nog van 5 jaar eerder kende en waar ik toen ik aan kwam in ba ook al paar keer had gezien.

Daar heb ik zo'n 2 weken gezeten. Leuke dingen gedaan nog naar een van de meest prestigieuze polowedstrijden geweest en ik moest natuurlijk mijn motor zijn kwijt te raken, met hoeveel tegenzin dan ook. Had haar liever de rest van mijn leven als gezellin bij mij gehouden maar financieel was dit niet mogelijk. Verschepen vanuit daar naar hier is duur en complex.

Aangezien mijn motor 15 jaar oud was en Nederlands kenteken heeft moest ik haar eigenlijk eerst invoeren alvorens ik haar officieel kon verkopen maar de Argentijnse wet bepaald anders. Gebruikt voertuigen ouder dan 5 jaar mogen niet ingevoerd worden. Officieel verkopen zat er dus niet in en ik was even bang dat het dan mss wel erg lastig ging worden.

Dit viel reuze mee. Feitelijk de eerste plek waar ik haar aanbood was het raak. Ik zag een motordealer die naast Chinese motoren ook een aantal oldtimers verkocht en ging daar informeren of ze interesse hadden. De eigenaar had gelijk interesse en met die papieren enzo daar ging hij wel iets voor regelen hij wilde gewoon de Transalp gelijk hebben. daags erna weer afgesproken. 1500$ cash en klaar was het. Was wel verdrietig toen ik haar echt kwijt was en we hebben nog afscheidfotos gemaakt en die zou de eigenaar mij toesturen maar daar wacht ik nog steeds op...

Tussendoor ook nog aantal dagen bij mijn vrienden in La Plata geweest en weer toptijden gehad. Op een wilde avond nog door de poltie gestopt toen ik daar met Hugo en Frescaman (grootste bierdrinker van La Plata) op aan het rond rijden waren. Frescaman had die dag zijn naam zeker niet bezoedeld en moest blazen met als gevolg dat wij naar huis moesten lopen.

En nog paar keer bij mijn Bocavrienden langs geweest waarbij de moeder van Ariel weer in huilen uitbarstte toen ze me zag. Helaas was ik telkens zonder camera maar ook paar mooie avonden mee gehad. Verder nog Chilenen ontmoet van jaar daarvoor en bij toeval een Enegelse vriend die ik uit Colombia kende. Enfin, vooral veel gezelligheid!

En toen ben ik voor dat ik terug naar Nederland ging eerst nog even terug gegaan naar Colombia. Zonder motor ja. Daar heb ik nog 2 superweken met Juliana (waar ik in Colombia ook mee in het mooiste 'hostel'ooit heb gezetn van haar tante aan de caribische kust). Zij is van Cali maar we hadden in Bogota afgesproken want dat was voor mij ook handiger om dan later door te reizen naar Holland.

Tijdje in Bogota geweest en binnenlands in geweest, mooi gelopen en hele mooie dorpen bezocht en toen weer terug naar Bogota en toen was het echt tijd om te gaan.

Ja, wat moet ik er van zeggen, het was een heel mooi avontuur met alle type mensen, alle type landschappen en ik doe graag nog iets zoiets. Heel graag zelfs!!!!!!!!!!

Samba, farofa e cachaça!

Vanuit een drijfnat Montevideo, Uruguay de een na laatste post. Of er moeten nog hele gekke dingen gebeuren ,maar ik denk dat het me een na laatste is want ben bijna rond!
Ik was in Duindorp Bareirinhas en ben op weg gegaan naar Jericoacoara om daar Bennie te ontmoeten die even hard aan vakantie toe was. Was 2 dagen rijden ware het niet dat mijn al oude tandwielprobleem weer eens opspeelde. En niet gek ook want ik reed nog met het yamahatandwiel uit Colombia en die was volledig gaar. Als als zon ding ineens begint te slijten gaat het heel hard. Ik had een en al ander al uitgesteld met het idee dat ik het later in de grote stad wel zou regelen maar niet dus. Ik kon simpelweg niet meer verder rijden en zat vast in een dorp, Piripiri nou dat zegt al genoeg, waar ze volstrekt geen passende onderdelen hadden. Hele dag gewacht met uiteindelijk 2 mogelijkheden, 1 combineren van spullen van andere merken of 2 op een truck laden en in de grote stad naar officiele hondahuis. 2 was heel duur en ik ging niet naar grote stad maar naar relaxdorp Jeri, naar Bennie dus. Klein tandwiel en 2 kettingen gecombineerd een dag later in Jeri aangekomen. Dit is een echt windsurf, hippie, jetset, relax, new age en weet ik al wat niet voor een dorp dat je alleen met jeeps via de duinen kan bereiken. Aangezien dat duinzand heel erg mul is en ik daar nooit en te nimmer door kan komen heb ik een gids met brommert gezocht en die heeft mij via een omweg via betere duinwegen, door mangrove, en laatste stuk over het strand naar het dorp gebracht. Eerst gekampeerd en volgende avond liep ik al redelijk in feeststemming bennie tegen het vege lijf! Volgende dag samen leuk eigen huisje gehuurd en daar paar dagen gerelaxed en borrelen, is relax dorpje en zijn om een of andere reden veel Italianen die soms moeilijk te herkennen zijn..
Terug naar het asfalt ben ik alleen gegaan (Ben met jeep naar ander dorp) weer via het strand, de mangrove en stuk duinweg maar het tij stond nu anders en dat betekende dat ik veel en diep door het water moest, een aantal keren en het water is zout, niet goed voor mijn motor bleek. Bennie opgepikt en samen met onze bepakkingen op weg naar een natuurpark. Was erg knus samen op de motor, vooral als het zo tegen de 35 graden is. Lekker die plakballen in je rug, zalig! Paar honderd kilometer gereden naar Ubajara om daar gelijknamig park te bezoeken. Bij ons hotel zat een uitbundige bon vivant cowboy, met laarzen, hoed en jeans uitbundig te lachen en soms te zingen of een dansje te maken met 2 meiden die minimaal 2 decennia later waren geboren. Wij waren de enige andere gasten dus een gesprek was snel geboren. Hij heet Estilio drinkt whiskey (vanaf dat moment door ben en mij Estilootjes gedoopt) heeft een suikerrietfabriek en is dol op chicititas (jonge meiden), hij heeft er 10 ongeveer. We drinken wat samen en hij nodigt ons voor de volgende dag uit in zijn huis en om een rondleiding te geven op zijn fabriek. De volgende ochtend maken we eerst een mooie tocht door het park, bezoeken een grot en togen dan richting het dorp van Estilio, slechts 25 km verderop. We vinden zijn huis en bellen aan. Er doet een leuke vrouw open (uiteraard niet een van de meiden van de dag ervoor) en dat blijkt zijn vrouw te zijn. Oo dat had hij ons niet verteld, ook niet dat hij 3 kinderen had maar goed zo gaat dat in cowboyland he. We bellen gezamelijk Estelio en die zegt dat we beter naar een hotel kunnen gaan en dat hij later komt om ons op te halen. Eind van de middag komt hij inderdaad, we drinken eerst wat bier en whiskey en gaan dan naar een ander dorp waar dorpsfeesten zijn en waar bijna elke volwassen vent wel zijn vriend is...en een bar heeft...dan wel zelf stookt. Kortom er wordt flink genuttigd, we gaan van bar naar bar naar kermis naar kinderdisco, dat laatste is voor ben en mij iets teveel van het goede en ondanks dat wij de jongste zijn van de groep mannen willen wij weg, gaan weer vlees eten, drinken..etc etc. De volgende dag komt hij ons al vroeg ophalen voor rondleiding op zijn fabriek.
Hij en zijn moeder hebben meer dan 100 hectare suikerriet en allebei een eigen fabriek (deels erfenis van zijn vader) en die fabriek is niets meer en minder dan suikerriet vermalen, het sap opvangen, koken, kristaliseren en brokaten suiker van maken (rapaduras).
In Brazilie wordt ontzettend veel suikerriet geteeld en het wordt naast dat er suiker en dranken (Cachaca) van worden gemaakt ook gebruikt om ethanol te maken en bijna alle autos gefabriceerd in Brazilie(Manaus) hebben de mogelijkheid om te switchen tussen ethanol en benzine.
Estilio heeft tussen de 20 a 30 man voor hem werken en betaald deze zon 20 R een dag, ruwweg 10 euro zegmaar. In de grote stad red je het daar niet mee...en in het dorp is het ook geen vetpot.
Meneer zelf is meer bezig met netwerken met een whiskeytje en heeft 2 projecten lopen, een om als het ware als ambassadeur de omgeving meer ruchtbaarheid te geven en 2 om windmolens te plaatsen. Na het bekijken van zijn fabriek gaan we tour maken samen met een van zijn vrienden die nog uitgebreid een heerlijk vismaal voor ons maaakt en we drinken bier. Hoe vroeg het ook nog is. Tegen het middaguur nemen we afscheid van Estelio. Later willen we het hotel betalen maar alles blijkt al betaald te zijn. Uniek figuur.
Die middag op weg naar Fortaleze, al jaren vele verhalen over gehoord met name mbt sekstoerisme, dus als onderzoekstoeristen kan je daar niet omheen. Ok, en het heeft de grootste haven van de omgeving en ons doel was daar een zeilboot huren dan wel een vistocht organiseren. We komen laat aan en vinden een hostel aan de boulevard en gaan de boulevard op. Veel gezinnen, spelende kinderen, suikerspin verkopers, allemaal onschuld. Iets verderop is het inderdaad ander verhaal. Het is zeker geen Bangkok maar op dit gedeelte van boulevard allemaal terassen met alleen of met zijn tweeen zittende mannen van elke leeftijd maar ook zeker veel ouderen en andere tafels zitten opgedirkte vrouwen te loeren steelse blikken te werpen en te complimenteren totdat ze er bij worden gevraagd. We gaan zitten en ik grap dat ik nu zeker ook wel een broodje kroket kan bestellen, de kaart komt en wat blijkt, het is gewoon een nederlandse tent, en die van de buren ook en er zijn er meer. Blijkt dat onze dat ze aan de tafel naast ons Rotterdams accent hebben en de buren daarnaast Twents...Echt Hollands onderonsje dus. Ben vindt het allemaal niks want die is godverdomme weg van Nederland. Ik geniet van mijn broodje kroket, heerlijk! Fortaleze is een groot hotel en toerisme spektakel en heelveel straatverkopers en goed nachtleven voor als je vrijgezel, onzeker, wanhopig en gefrustereerd bent. Hier heeft elke man een kans!! enfin, je moet er van houden.
We blijven 2 dagen hier en gaan een dag met een vissersboot mee. Feitelijk heeft het meer weg van een grote surfplank met een mooi gefabriceerde mast, giek en zeil. Maar het werkt en met de altijd sterk aanwezige wind gaan we als een speer. De zee is ruig en hoog en we pakken veel water. Zolang we zeilen houdt Bennie zich goed maar zodra we stilliggen om te gaan vissen wordt hij groen...en blijft dat 5 uur lang 2 keer onderbroken door een met stevige klanken omlijst kotsconcert, pobrecito!!! Wel vangen we goed vis, bennie ook zeker en de oude visser vangt 2 grote pijlstaartroggen, zijn kompaan vangt eigenlijk het minste van ons al. Mooi om ook te zien hoe traditioneel de vissers nog wonen en werken zo in de schaduw van het de luxe appartementen en wolkenkrabbers, 2 totaal verschillende werelden maar dat zie je heel veel in Brazilie. Aan de ene kant heel ontwikkeld met alle luxe, mooie clubs, restaurants, autos, merkkleding, huizen en prijzen die bijna niet onder doen voor Europa en aan de andere kant het binnenland met de boeren en cowboys, de amazone met de indianen, de steden met de favelas waar mensen leven van afvalophalen straatverkoop en dope.
Ook niet gek natuurlijk, het land is zo godvergeten groot en heeft ca. 200 miljoen inwoners en er is zon ruime diversiteit in land, ecosystemen, rassen, cultuur etc, alleen de taal is hetzelfde, allemaal spreken Portugees.
Na Fortaleze gaan we via Mossorro (stadje met heel veel kleine huis op de prairie achtige taferelen,wat een heerlijke zoetsappigheid en perfectie) gaan we naar een kustdorpje iets onder Natal genaamd Priangi. Vinden met moeite s avonds een guesthouse want na seizoen en worden hartelijk ontvangen in backpackershostal van zuid Aferikaan en braziliaanse, het perfecte koppel zo lijkt het...Ze drinken wel heel veel en het blijkt na 2 dagen toch niet allemaal rozegeur en maneschijn waaronder een halve moordaanslag....maar enfin ik hoop dat ze verder in peace leven! Bennie en ik nemen hier afscheid en ik ga door naar Recife. Ga hier op bezoek bij Andrea die ik in Buenos Aires heb ontmoet met haar zus Carla maar die woont nu in Parijs. Goede tijd gehad, super verwend door Doya de huismeid maar eigenlijk al haar hele leven moeder en steun en toeverlaat van het gezin! De heerlijkste gerechten, heel veel met schaaldieren, schone kleren, verse fruitshakes! Andrea werkt in film- en modewereld en kent al dat artiestenspul en dat komt allemaal in Olinda en dat is een heel mooi koloniaal stadje grenzend aan Recife en hier zijn we ook naar een openluchtconcert van the Gotham Project geweest, techno met tango! En in Olinda heb je allemaal mooie straatjes met leuke barren en heel bohemian.
De hele familie van Andrea was paar uur van Recife in een zomerhuis en daar zijn wij ook 2 dagen geweest, hele mooie plek, heel rustig strand, lekker bbqen met hele familie allemaal heel aardige mensen en goed modderbad gehad.
Daarna samen op de motor naar Salvador de Bahia naar appertement van vrienden van haar vlak bij centrum. Krijgen nog motorpech maar net op het moment als we met een duitse motorrijder een stuk samen rijden (slechts 3de in een jaar samen rijden), het is zijn eerste dag want hij is begonnen in recife en hij vindt het allemaal niks en gevaarlijk en is heel heel erg nerveus dus we proberen hem te kalmeren maar dat gaat nog niet zo makkelijk en hij wil naar santiago en waarom eigenlijk en en en...maar hij is wel super handig en ik krijg pech met een onderdeel waar ik geen weet van heb en al helemaal geen gereedschap voor heb maar hij wel en hij maakt het provosorisch en de volgende dag moet ik het absoluut professioneel laten maken verzekerd hij mij, van levensbelang gebruikt hij zelfs...dat is inmiddels 3 weken geleden en het gaat nog steeds prima!
Salvador de Bahia is de muziekstad van Brasil, heeft heel veel Afrikaanse invloeden en je vindt hier ook voornamelijk donkere Brazilianen. Overal de hele dag is muziek, vrienden spelen samen op terassen, zingen samen met onbekenden, lekker pilsje erbij, goed eten en geen zorgen! Ook hier prachtige starten, pleinen, kerken en gebouwen in allerlei kleuren. Veel traditioneel eten op straat, veel capoeria, ja eigenlijk alles veel hier, een stad met veel energie! Ondanks alle goede sfeer nog wel een schietpartij hier meegemaakt. We zaten snachts op terras wat te drinken toen er een vechtpartij ontstond en iedereen begin te rennen en gillen en iemand schoot in de lucht allemaal op zon 7 meter afstand en ik zat lekker van me estiliootje te genieten en had het niet echt zo door en weet nou ook nog niet of het nou een undercover was die schoot of een vandaal maar de politie kwam snel en toen was het weer rustig.
Ik ben hierna vrij snel doorgereden naar Rio de Janeiro, was zon 1800 km geloof ik dus 3 volle dagen knallen. Heb overigens in Recife mijn motor grote beurt gegeven, de laatste dagen met ben achterop was ie heel slecht, de motor liep slecht, de ketting en alles kraakte en achteraf bleek dat de motor vol zout water zat en dat de ketting uit 2 verschillende delen bestond die ze in Piripiri als nood hadden aangelegd..
In Rio aankomen was een hele mooie ervaring, je komt van de andere zijde van de baai aan en dan heb je een hele grote brug die je overgaat en daar ligt ze! Ben de boulevards afgereden van flamengo tot ipanema en daar vond ik zo een leuk hostel. Rio is super leuke stad! Denk echt wel de mooiste stad van de wereld...ok ok heb ze lang niet allemaal gezien maar denk dat wat mij betreft ik het niet veel mooier kan treffen. Veel groen, rotsen, mooie stranden met prachige vrouwen en mannen en goede golven om te surfen, rustige wijken, drukke wijken, modern, klassiek, heel goed openbaar vervoer, overal lanen met bomen en in tegenstelling tot de meeste steden die mooi zijn en waarvan de inwoners dit maar al te best weten zijn de mensen super hartelijk en gastvrij, ze hebben totaal niet de grote stad mentaliteit eerder die van een chill kustdorp! De uitzichten van de Monte Christo (het beeld) en Pao de Azucer (de karakteristieke rots op depunt van rio) zijn fenomenaal!
Uitgaan is ook heel goed en met name de wijk Lapa vond ik super en hier heb je een bar, tent, lokaal, cultureel centrum genaamd Enscenarium en dat is echt een must, top live muziek, top inrichting en ga maar door.
In rio heb ik paar dagen vriendin uit Venezuela op bezoek gehad, Eneida. Die ik ook met haar broer in de gran sabana had gezien! Met haar voornamelijk de toeristische atracties gedaan en stad goed verkend. Voor haar was eerste keer zonder haar familie op pad en in het begin was er wel veel angst maar uiteindelijk ging het allemaal goed en begon ze soort backpacker te worden!
In mijn hostel waren veel toffe gasten want er was Rock en Rio en ook toffe Nederlandse gast genaamd Jorrit en hier ook nog paar goede avonden mee gehad en keer gesurft. Met hem en Roberto van Hostel en Beavis en Butthead (2 Bras prachtige onbenullen) ook nog naar Red Hot Chili Peppers geweest. roberto had via via laaste dag nog kaarten geregeld en voor mooi prijs konden we daarheen, er was zon 100.000 man en er is een specioale stad geboeuwd voor dit evenement, dta gedomineerd werd door the Dutch...overal Philips en Heineken!
Oh ja Snowpatrol was er ook en nog veel meer en ik ben nog rode kruis geweest...spontane infectie in mijn voet na veel dansen. Had al weken 2 open wonden die continu weer opnieuw opengingen en ineens was daar een infectie en kon niet op mijn poot staan. Na grote groene spuit ging het weer en dag later ziekenhuis geeweestm alles schoongemaakt, antibiotica en nu alles weer prima. Ziekenhuis plus medicijnen is trouwens helemaal graties en sehr profesioneel!
Na 10 dagen Rio door richting einddoel want die komt vanaf daar natuurlijk behoorlijk in zicht. Nog Florianopolis gweest en schiereiland rond getourd met motor en daarna via het zuiden van Brasil, waar allemaal blonde boerenkoppen rondlopen want dit is voornamelijk duits en italiaans mbt voorouders, via delta en natuurpark Uruguay bereikt! " dagen in Punta del Diablo geweest, heel relax piratendorp, goede surf en mooi om te wandelen langs rots en duin en gistermiddag in Montevideo aangekomen! Het regent nog steeds maar ga nu afsluiten! Morgen richting Buenos Aires en ook echt wel zin in!!! Hierna komt nog 1 post waarin ik hopelijk kan vermelden dat ik de motor aan een liefhebber heb verkocht...tot snel!!! oh ja uitgerekend op werelddierendag heb ik een lief geelborstvogeltje gekopt....op insecten na mijn enige slachtoffer in 1 jaar, uiteraard netjes ter aarde besteld!