Mendoza! Daar ben ik nu en voor het eerst in echt lekker weer. Slippers, korte broek, zwembad, hangmat, boekje, je kent het wel, het is net vakantie! De komende dagen blijf ik ook zeker hier want mijn trouwe metgezel krijgt de komende dagen een heerlijke wellnessbehandeling in een officieel Hondakuuroord om van aantal kuren te genezen. Hij heeft nu zo n 10.000 km erop zitten waarvan een zeer respectabel percentage, ripio, arenas y tierras in goed Nederlands: Dirtroad.
Het vorige verslag verteld niet veel over het rijden zelf dat komt omdat ik toen nog niet echt gereden had. Nu wel, en nu kan ik over bijna niks anders schrijven. Rijden en wat je ziet tijdens het rijden. Enfin de foto s spreken ook wel voor zich denk ik.
Heb er nu een dikke maand rijden opzitten en ik maak dagen tussen de 8 en 15 uur op de fiets. 15 uur is overigens wel lang en niet mijn insteek maar soms wil je gewoon even een dorpje verder pakken en als dat een paar honder kilometer is en het blijkt dirtraod dan is dat zo 5 uur rijden.
Mijn snelheid is heel wisselvallend, sommige stukken rijd ik 25 km per uur op asfalt natuurlijk veel harder. Hangt ook weer van de wind af. In Patagonie en Vuurland heb je 1 garantie en dat is wind, die is er altijd voor je, naast je of tegen je. En altijd blaast zij hard en laag van de toren zodat ze je goed raakt. Op rechte stukken hang ik soms wel 40 minuten als in een trapeze met bijna mijn hele gewicht. Alles went.
De grootste angsten die ik heb zijn, een lekke band (heb niks aan reserve bij me), geen benzine (heb altijd een volle 10 l jerrycan bij me) en vallen. En bij het vallen ben ik niet zozeer bang voor mijn eigen als wel dat de koffers eraf breken in de middel of het niets. Het is een prima constructie maar geen full profi alu geintegreerde etc. en dat betekent dat het makkelijk kan afbreken en ik dan moeilijk mijn spullen kan vervoeren.
Lekke band kan ik weinig aan doen anders dan niet opzettelijk door glas, scherpe stalen voorwerpen en politiewegversperringen rijden. Benzine heb ik dus bij me en ik tank echt overal. Soms moet ik 80 km omrijden naar een tankstation om toch een doel te halen (incl reserve). En vallen is eergisteren voor het eerst gebeurd toen ik ineens met 50 in een grote zandbak reed. Daar hou je niks aan. gelukkig weinig beschadigingen en de kofferhouder slechts licht verbogen. Zacht zand he.
Ook begin ik erg gelovig te worden. Ik bid soms hele stukken dat er in godsnaam niets gebeurd. Gebruikte ik de vorige tijd de buszittijden om Spaans te leren, nu gaat dat niet maar ik ontwikkel nu wel iets anders. Hardop in mezelf praten! hele volzinnen al.
Enfin mocht je nu ergens in Zuid Amrika een gringo tegenkomen die luidkeels biddend......grote kans dat.
Het slapen doe ik zoveel mogelijk op campings langs de weg. Op private campings ben ik vaak de enige en dus slaap ik dan soms ook gewoon in het kook7zit gedeelte, soms dus heerlijk naast de openhaard! De camping Municipal is ander verhaal, hier staan vaak wel bijzondere figuren. Op een van de plekken kwam ik bij een groep zigeuners. De tent stond nog niet of ik had al een fernetcola in mijn ene hand en in de andere een stuk vlees! Ze kwamen uit heel Zuid Amerika en waren super gastvrij. Ze leefden van de eh inkoop (of hoe dan ook) iig van de verkoop van tweedehands laptops, telefoons etc. Ik heb ze leren housen en ben 3 dagen op die camping bij ze gebleven, samen eten en veel lachen!
Op een andere camping ston ik met een groep wegwerkers die hun vrije zondag gebruikten om het er eens goed van te nemen. Toen ik kwam waren ze al vanaf zaterdagavond aan de borrel en wederom zelfde verhaal, tent opzetten, bier en vlees! Deze jongens waren ook heel gastvrij en verdienen dan ook goed. Ze werkten aan route 40 (deze volg ik veel en is legendarisch om dat ze de andes volgt van noord tot zuid echter er worden nu hele stukken geasfalteerd dus ze verliest haar status..) en zijn heel lang van huis. Heel lang dus zonder vrouw en kinderen maar goed daar hadden ze iets op gevonden. Tijdens het borrelen ging er 1 met een truck even iets eh halen....hij kwam terug en parkeerde truck in een bosje voor de camping. De jongens gingen 1 voor 1 even de cabine in.....Gastvrij als ze zijn wilden ze voor mij ook betalen. Maar ze kwamen eigenlijk allemaal klagend terug dus heb maar even afgeslagen.
Op weg naar Ushuaia (ongeveer zuidelijkste stad van wereld) door Vuurland heb ik 2 dagen met Miquel gereden die ik tegenkwam bij (wat anders) een benzinepomp. Hij had huis en haard verlaten en was met zijn Honda 250 cc Twister volgepakt met al zijn bezittingen op weg naar zijn nieuwe vlam. Mooi figuur met duidelijk Italiaanse trekjes en deze 2 dagen met alleen maar regen en heel veel wind door het ijskoude Vuurland was ik blij om samen met hem te rijden alleen al om het lachen bij de benzinestops en zijn onophoudelijke stroom complimentjes aan de vrouwen achter de kassa (en geloof me in die contreien hebben ze niet vooraan gestaan...). Miquel maakte het niets uit.
Zijn nieuwe vriendin bleek overigens een zaak in Estetica te hebben. Na 2 dagen hard werken op de motor lagen Miquel en ik dus daarna heerlijk op de massagetafel!
Omdat ik sommige stukken in Chile ook wil rijden (en Vuurland gedeeltelijk Cileens is) ben ik nu voor de vierde keer in Argentinie. Het passeren van de grenzen is altijd weer een theater, voornamleijk aan Argentijnse zijde. Heb nu 4 verschillende procedures meegemaakt en bij 1 grensovergang hadden ze (ze waren relatief nieuw) nog niet eerder een Nederlandse motorrijder gehad. Paniek. Uiteindelijk hebben ze mij gevraagd wat ze moesten doen en hoe het bij andere overgangen ging. Nou, 3 keer verschillend dus....we zijn er uitgekomen. Ze waren ook niet heel erg gemotiveerd in het leren van nieuze zaken, liever waren ze aan het pingpongen. De tafel pontificaal in het midden van het gebouwtje.
In Chile ook nog een hele mooie trekking gemaakt in Torres del Paines. Echt een super mooi gebied! Ik zo alleen gaan en dacht ook dat er bijna niemand zo zijn maar het bleek best wel toeristisch wat achteraf gezien ook heel logisch is. Vrij goed te belopen en de uitzichten zijn impressionante (lievelingswoord van Miquel).
Je moet/kan er met een boot heen en daar kwam ik Thijs ((ex)-collega van Frankie) en Mark (Engelsman die 2 keer omvang Thijs en ik was). Super elaxte gasten en Thijs heeft gelijk energie als ik dus ipv van 5 dagen hebben we 4 dagen gelopen en feitelijk hebben we Mark mishandeld maar als een locomotief ging hij maar door. Veel respect voor hem, 130 kg.
Daarna terug naar Argentinie, aardig stuk echt afgelegen gebied gereden, geslapen langs weg en in een park waar ik savonds in het donker aankwam en uiteindelijk in een eigen huisje voor mezelf belandde waar ik met 4x4 20 km verderop hoog in de bergen ben afgezet door de eigenaar van een restaurantje. Echt een hele mooie plek!
Daarna weer Cile, route Austral.....oef oef oef echt Impressionante!!!!! Watervallen, bloemen, bomen, planten, fjorden, echt heel erg mooi!
Toen weer terug in Argentinie en mijn eerste tegenslag meegemaakt. Tegenslagen eigenlijk want heb wel paar flinke klappen gehad. Aangezien ik een goede week bijna aleen was geweest in niemandsland en in dit stadje El Bolson Thijs en Mark weer tegenkwam moest dat natuurlijk gevierd worden. Kortom was een klein beetje tipsy...en snachts op weg naar de camping op een klein weggetje iets buiten het stadje werd ik ineens besprongen door 2 door genoven gekken die coke wilden. Had ik niet. Geloofden me niet. Wilden portomonee. Wilde ik niet geven. Begonnen ze op mijn kop te rammen. Probeerde nog wat terug te doen maar zette geen zoden aan de dijk. Moest me browek en schoenen uitdoen. Hebben ze alles doorzocht en mijn geld en bankpas en nog paar pasjes meegenomen. Gelukkig niet mijn creditcard en rijbewijs die hadden ze laten zitten. Mazzel dus. en eazzel dat ik mijn camara niet bij me had.
DE volgende dag echt balen. Dikke koppijn, het regende dus ik moest kiezen: of me verhangen in mijn tent of knop omzetten en frisse moed verder. Nadat ik mijn alu tentbuisjes en de afstand van grond tot tentnok had bekeken was de keuze snel gemaakt. Is Gebeurd.
Dagen daarop bij de 7 meren gereden (Bariloche en omgeving) en hier vorige keer met Juul ook geweest en ook echt hele mooie omgeving! En da laaste dagen veer meer door canyons, rotsformaties en lavarotsgebieden gereden, weer totaal anders dus en dat maakt het ook zo vreselijk mooi om hier te rijden. Wel is het een feit dat naarmate de schoonheid van de omgeving toeneemt de kwaliteit van de weg afneemt. Hoe meer te zien, hoe beter je op de weg moet concentreren. Heel stom maar goed is niet anders en ik stop dus vaak!
Gisteren nog even klein foutje gemaakt. Vlak voor een bocht met doorgetrokken streep haalde ik met 2 keer de snelheid nog even een oud vrachtwagentje in.....recht in de armen van een politie controle (die zijn er heel veel rondom de steden). Aai echt een heterdaadje. De bonnen kwamen erbij en ik moest 1500 peso gaan betalen 300 E). Ik had echter niet geneog geld bij mij plus dat ik maar max 1000 kan pinnen. De agent haalde collega erbij, hoger in rang en ging zelf verder met de aanhouding van een andere overtreder. Ik moest dus in dat plaastje waar ik werd asangehoduen maar blijven slapen ofzo en dan 2 keer pinnen op 2 verschillende dagen....ik ben dus een heel lulverhaal begonnen en de agent had meteen door dat het niet deugde duis toen vroeg hij hoeveel ik wel bij me had...ik zei ongeveer 200....knipoog, graai in mijn zak, handen even in elkaar. Prettige dag nog meneer!
Ha, bleek dat ik hem maar 120 heb gegeven!
Maar goed, ik heb hier natuurlijk wel van geleerd, gaat niet nog een keer gebeuren hoop ik!
Zoooooooooo, hoop dat ik ook enigzins de vragen van de heer Van Lier geb beantwoord! Nu ga ik steak eten!kus
